Televizyonu kim icat etti

Televizyonun tek bir kişi tarafından icat edildiğini söylemek muhtemelen tamamen doğru değildir. Dünyanın dört bir yanından onlarca bilim insanı ve mühendisin aklı, bilgisi ve tecrübesi bu konuya yatırıldı. Bunlar, iletişim için radyo dalgalarının kullanımını icat eden ve geliştiren Topov, Tesla, Marconi ve diğer mühendisler ve araştırmacılardır. Televizyonun temel ilkesini geliştiren Amerikalı Sawyer ve Fransız Maurice'in, görüntülerin uzaktan iletilmesindeki gelişmeleri not etmemek mümkün değil.

Ancak 19. ve 20. yüzyılların başında bu fikirleri uygulamaya koymak için kullanılabilecek hiçbir teknoloji ve ekipman yoktu.
O eski zamanlarda yalnızca mekanik yöntemler kullanılabiliyordu ve bu sorunun çözümünde liderlik Alman mühendis Paul Nipkow'a aitti. Elektromekanik televizyon dediğimiz şeyi kamuoyunun dikkatini çekti. Bir resmi bir dizi elektrik sinyaline dönüştüren bir cihaz geliştirdi. Bu arada, geçen yüzyılın otuzlu yaşlarının ortalarına kadar seri üretildiler.

Bir sonraki adım, hemşerisi Brown tarafından atıldı; katot ışın tüpünün prototipi olarak hizmet veren bir cam tüp için patent aldı. Brown'un öğrencisi M. Dickman, tüpü pratik amaçlarla kullandı ve oldukça küçük ekranlı bir cihazı kamuoyuna gösterdi. Ara noktayı, tüm olağan bileşenleri içeren, ancak sessiz çalışan dünyanın ilk televizyon alıcısını gösteren Briton Brad belirledi.
Elektromekanik televizyonun ilk yayınları 20. yüzyılın 20'li yıllarında gerçekleştirildi.

İlk televizyon neye benziyordu?

Ahşap bir kutu olan ilk televizyon alıcısı, programların görüntülenmesi için kullanıldı. Ön panele, iletilen görüntünün incelenmesini mümkün kılan bir büyüteç yerleştirildi. Resimdeki satır sayısı 30'dan 120'ye kadar terim içeriyordu; elbette çağımızın bakış açısına göre herhangi bir sinyal iletimi kalitesinden bahsetmek mümkün değil.

Mekanik TV

Alman mucit Paul Nipkow, üzerinde delikler bulunan bir disk icat etti. Spiral şeklinde düzenlenmişlerdi. Döndürüldüğünde görüntüleri satır satır taramak ve bunları alıcıya iletilen sinyallere dönüştürmek mümkün hale geldi.

Sovyetler Birliği'nde ilk televizyon alıcısını kim yarattı?

Sovyet sinyalizasyon aygıtı o zamanlar Leningrad, şimdi ise St. Petersburg'da Komintern adlı bir kuruluşta tasarlandı. Eylemi aynı Nipkow diskine dayanıyordu. Aslında bu, kendi radyo alıcısıyla donatılmamış bir set üstü kutuydu; set üstü kutu, sıradan bir radyo alıcısına bağlantı gerektiriyordu. Sesi almak için başka bir radyonun kullanılması gerekiyordu.

İlk Sovyet televizyon alıcısı 3*4 cm boyutlarında bir ekranla donatılmıştı ve üzerinde olup biteni görebilmek için televizyona güçlü bir büyüteç yerleştirildi. Yirminci yüzyılın otuzlu yıllarında bu cihazlardan 3 bin adet üretildi.Bu arada ilginç bir gerçek: Aynı zamanda televizyon alıcılarının ev yapımı tasarımı ve üretimi de yaygınlaştı, bu da sadece yerli yayınların değil yabancı yayınların da alınmasını mümkün kıldı.

İlk renkli televizyonu kim ve ne zaman yarattı?

Mühendislik düşüncesi durmuyor ve mekanik televizyon geliştirilirken renkli çözümlerin yayınlanması konusunda deneyler yapıldı. Bu sorunun çözülmesine yardımcı olacak ilk icatlar. Özellikle, hareketli bir prizma kullanarak sinyal ayrıştırma teknolojisi, yazarı Jan Szczepanik tarafından patentlendi. İki renkli televizyonun yaratılmasında çalışan Hovhannes Adamyan'ın da önemli katkısı oldu.

Bu çalışmaların 19. yüzyılın sonlarında yapıldığını hatırlamak gerekir. Aynı zamanda Rus araştırmacı Polumordvinov, mekanik bir tarayıcı kullanarak renkli çeviri için patent başvurusunda bulundu. Ancak araştırmacıların faaliyetlerine rağmen, otuzlu yılların sonuna kadar gerçek bir çalışma örneği oluşturulmadı. İlk renkli yayın Glasgow'da gerçekleşti.

Mekanik televizyonun kurucusu Baird tarafından yürütüldü. Bu yayın, üç ana rengin dönüşümlü olarak yayınlanması yöntemine dayanıyordu. İletim için, kırmızı, yeşil ve mavi filtrelerle kapatılmış üç sıra spiral delikli bir Nipkow diski kullanıldı.
Alıcıya, görüntüyü aynı diskleri kullanarak sentezleyen bir cihaz kuruldu. 1938'de renkli televizyonun deneme gösterimi gerçekleştirildi. Böyle bir televizyon sisteminin kusurlu olduğu ve kitlesel gelişme göstermediği anlaşılmalıdır.

Televizyonların tarihi ve evrimi

Bilim insanları ve mühendislerin tüm çabalarına rağmen televizyon kitlesel dağılım kazanamadı. Bunun temel nedeni ekipmanın çalıştırılmasının zor olması ve maliyetinin yüksek olmasıdır.

Kineskopun icadından sonra televizyon yaygınlaştı. Bu buluş Ekim Devrimi'nden sonra Rusya'dan ABD'ye göç eden A. Zvorykin'e aittir. 1933'te katot ışın tüpünü icat etti ve buna iyonoskop adını verdi. Biz buna kinoskop diyoruz ve modern elektronik televizyonun temeli oldu.

İkinci Dünya Savaşı sırasında televizyona zaman yoktu, ancak ABD'de bazı şirketler seri alıcı üretimi konusunda uzmanlaştı ve aynı zamanda bir televizyon ağının geliştirilmesi de sürüyordu. Antenler ve televizyon istasyonları topluca dikildi. Amerika Birleşik Devletleri'nde televizyonun gelişme hızı iki rakamla değerlendirilebilir. 1946'da Amerika Birleşik Devletleri'nde yaşayan yüz aileden beşinin zaten televizyon alıcıları vardı, ancak 1962'de ailelerin% 90'ına televizyon alıcıları kuruldu.

İkinci Dünya Savaşı'nın neredeyse yok ettiği Avrupa ve SSCB'de televizyonun gelişimi çok daha yavaştı.

1950-1960 imalat şirketleri 7-10 inç ekranlı modellerin üretiminde uzmanlaştı. O yıllarda renkli sinyal yayıncılığının temelleri belirlendi. ABD'de renkli ürünlerin üretimi konusunda uzmanlaştık. Uzaktan kumandalarla donatılmaya başlandı, ancak o günlerde TV'ye kabloyla bağlanıyordu. Dünyanın her yerindeki diğer şirketler de bu cihazların üretiminde uzmanlaştı. Savaşla neredeyse tamamen yok edilen Japonya bile kendi cihazını üretti.

1960–1970 TV alıcıları iyileştirildi.Başlangıçta elektrik lambaları kullanılarak üretildiler, ancak yarı iletken cihazların ortaya çıkışı, televizyon alıcılarının yarı iletken cihazlar kullanılarak üretilmeye başlanmasına yol açtı. Monitör boyutları 25'e çıktı.

1970–1980 Bu dönemde siyah beyaz resimli ürünlerin üretimi azaldı, imalatçı firmaların ilgileri hem teknolojik kısma hem de cihazın görünümüne yöneldi.

1980–1990 TV alıcıları pek değişmedi; geliştiriciler görünüm üzerinde deneyler yaptı ve giyilebilir TV sinyali alıcıları yaptılar. Teknolojik açıdan yarı iletken elemanlardan mikro montajlara ve mikro devrelere geçiş yaşandı. TV alıcısı muhafazaları polimer malzemelerden yapılmıştır.

1990-2000 - Televizyon sinyal alıcısı üreticilerinin listesi azaldı; bu, alıcılardan gelen talebin azalmasından ve ev aletleri pazarının televizyon alıcılarıyla doldurulmasından kaynaklanıyor.
Gövdeleri plastikten yapılmaya başlandı ve bu da ürünün ağırlığında önemli bir azalmaya yol açtı.
Kullanıcı, kızılötesi radyasyon prensipleriyle çalışan uzaktan kumandaları kullanarak televizyon alıcılarını tam olarak kontrol edebildi.

2000–2010 21. yüzyılın başında teknolojinin gelişmesi, plazma teknolojisi kullanılarak üretilen düz panel monitörlerin ortaya çıkmasına neden oldu. Bu teknolojilerin ortaya çıkışı, düz panel LCD televizyon alıcılarının üretimini organize etmeyi mümkün kıldı. Bu sürenin sonunda resim tüplü (CRT) televizyon alıcılarının üretimi durduruldu. Yalnızca LCD veya plazma monitörler üreten önemli üreticiler vardı.

2010–2015 yılları arasında plazma televizyon alıcılarının üretimi durduruldu, sadece LCD televizyonlar üretildi, ekran arka aydınlatması diyotlarla yapıldı.Televizyon alıcıları bilgisayar donanımına dönüşmüş ve internet kaynaklarını kullanma olanağına kavuşmuştur. Evinizdeki LAN'ın bir parçası olabilirler. OLED televizyon alıcıları ve dış aydınlatma gerektirmeyen kuantum noktalarının üretiminde ustalaştı. 2010 yılında ağırlıklı olarak HD ve Full HD monitörlü televizyon alıcıları üretildiyse, 2015 yılında televizyon alıcılarının %50'sinden fazlası UHD çözünürlüğe sahiptir. Önde gelen firmalar 100" civarında kavisli monitörlere sahip televizyon alıcıları üretmeye başladı.

Aynı yıllarda 3D TV'ler geliştirildi ve seri üretime alındı. 3D sinema örneğini takip ederek izleyiciye üç boyutlu görüntüler göstermeyi mümkün kıldı. Günümüzde pek çok firma herhangi bir ek ekipman kullanmadan, örneğin stereo gözlük kullanmadan, bu teknolojiyi geliştirmek için araştırmalar yapmaya devam ediyor.

Uygulamada televizyon alıcılarının monitörlerinde aktif ve pasif olarak 3 boyutlu görüntü sağlanmasını mümkün kılan teknolojilerde kullanılmaktadır. Birincisi, resmi ikiye ve tamamen farklı olanlara böler. Görüntüyü görüntülemek için özel gözlük kullanmanız gerekecektir. Görüntü ayrıştırma polarizasyon kullanılarak gerçekleştirilir. Her hattın, kullanılan camlar tarafından filtrelenen kendi frekansı vardır. Yani herkes kendi resmini görüyor ve bu da sonuçta üç boyutlu bir görüntünün oluşmasına yol açıyor.

Aktif teknoloji, aynı sensöre sahip gözlüklere sinyal gönderen bir IR sensörünün varlığını içerir. 1080 satırlık resmin tamamı gözlüklere verilmektedir. Mikrobilgisayar, televizyon alıcısından iletilen sinyallerin ardından mercekleri kapatır/açar. Bu yüzden teknolojiye aktif deniyor. Açılma ve kapanma hızı o kadar yüksektir ki gözün bunu değiştirmeye vakti yoktur.Her göz kendi görüntüsünü aldığından beyin zaten 3 boyutlu bir görüntü oluşturur.

Televizyon teknolojisi geliştikçe, TV ekranındaki görüntünün kalitesine belirli kısıtlamalar getiren nedenler arasında TV sinyalinin zayıf güvenliğinden de bahsetmenin gerekli olduğu ortaya çıktı.

Kalitesi ancak analog sinyallerden dijital sinyallere geçilerek artırılabilir. Televizyon alıcılarının iyileştirilmesi, sinyalleri kontrol etme ve çalışmalarını izleme yöntemlerinin kullanılmasını amaçlamaktadır.
Gelişmiş ekonomilere sahip çoğu ülke uzun süredir dijital sinyallere geçti. Artık bu süreç ülkemizi de etkiledi. Dijitale geçiş bir hükümet kararıyla belirlendi ve ülkenin birçok bölgesinde halihazırda uygulamaya konulduğunu da belirtmek gerekir.